۱-رفتاری پیامبرگونه داشت و حلم و رأفت و احسانش شامل خاص و عام میشد.
۲-کسی را با عمل و سخن خود نمیآزرد.
۳-تا حرف مخاطب تمام نمیشد، سخنش را قطع نمیکرد.
۴-هیچ حاجتمندی را مأیوس باز نمیگرداند.
۵-در حضور میهمان به پشتی تکیه نمیداد.
۶-پیش روی کسی پای خود را دراز نمیکرد.
۷- با غلامان مینشست و غذا میخورد.
۸-شبها کم میخوابید و قرآن میخواند.
۹-بیشتر اوقات شبزندهداری میکرد.
۱۰-هر سه روز یکبار قرآن را ختم و در آیات آن تفکر میکرد.
۱۱- با مردم به نرمی سخن میگفت.
۱۲- نظافت را در هر حال رعایت میکرد و عطر و بخور بسیار به کار میبرد.
۱۳- هر ماه ۳ روز حتما روزه بود.
۱۴- در نهان به ویژه شبهای تاریک، بسیار به مردم احسان میکرد و صدقه میداد.
۱۵- جامه ارزان میپوشید، ولی در مجالس و ملاقاتها و پذیراییها لباس فاخر بر تن میکرد.
۱۶-کسی که از او تقاضایی داشت، اگر میتوانست بیدرنگ آن را بر میآورد تا مبادا از آن بینیاز گردد و فرصت از دست برود.
۱۷- غذا را آهسته و اندک میخورد و سفرهاش رنگین نبود.
۱۸-امام (ع) در تابستان روی حصیر و در زمستان روی پلاسی( نوعی زیرانداز پشمی) مینشست.
۱۹- گاهی امام خادمش را صدا میزد به او میگفتند مشغول خوردن غذاست. امام میفرمود بگذارید غذایش تمام شود.
۲۰- قبل از غذا دستها را میشست.
۲۱- سجده های طولانی داشتند
•┈┈••✾• پاتوق بچه شیعه ها...
برچسب : نویسنده : mshia-patogha بازدید : 164