نقش حیا نسبت به روح و نفس

حیا مثل پوشش است؛ این پوشش روی نفس می آید و شهوت و غضب را مهار می کند.

چون شهوت و غضب وقتی از تعادل خارج شوند، آبروی انسان را می برند. خیلی صریح بگویم که عیوب نفسانی ظهور و بروز پیدا می کنند.

 عیوب نفسانی کجا ظاهر می شود؟ تا کسی را عصبانی نکردی نمی فهمی چه کاره است. وقتی عصبانی شد، آن وقت ببین که نعوذبالله از دهان او چه در می آید و بیرون می  ریزد. مطلب را ساده کردم. تا جایی که هنوز به منافع مادّیِ دنیایی او برخوردی نداشتی خیلی رفیق هستید. این موارد را در باب دوست یابی داریم. روایتی از امام صادق(ع) است که می فرماید: اگر خواستی از نظر رفاقتی ببینی رفاقت و صمیمیت کسی با تو درست است، عصبانی اش کن! این، روایت است.
در باب دوست یابی و صدیق داریم که او را عصبانی کن! وقتی از دستت عصبانی شد، می فهمی که واقعاً به تو علاقه مند است یا نه؛ چه می گوید؟ چه چیزی بیرون می ریزد؟

حیا پوششی روی شهوت و غضب است، این قوای نفسانی ما است که مانع بروز و ظهور عیوب انسان است. یعنی چه؟ یعنی مانع می شود از انسان کاری سر بزند که زشت باشد؛ لذا از حیا تعبیر به پوشش می کنیم.
〰〰〰〰〰