درباره انتقاد آقایان "قاسمیان" و "پناهیان" به عدالتخواهان

❇️آقای قاسیمان از روحانیون انقلابی و اهل علم اخیرا گفتند که "بدانید که فتنه‌هایی در راه هست که محصول بچه حزب‌اللهی‌های دو آتیشه است و عاملان آن به شدت عدالتخواه هستند...چراکه رهبر را کندرو می‌دانند."

❇️آقای پناهیان از منبری های حزب اللهی و خوش سخن نیز گفتند: "انتقادات خوارج درست بود اما مصلحت رانفهمیدند، به‌نام عدالت مقابل ولایت ایستادند".

چرایی این هشدار در این ایام خاص را باید از خود این دو بزرگوار پرسید اما به نظر می رسد این تذکر از یک جهت مبنائی اهمیت اساسی دارد.

❇️بزرگترین اشکال این جریان چیست و این تندروی ناشی از چه رویکردی است؟
آیا این تندروی ناشی از اخلاق است؟
آیا ناشی از عدم شناخت مصلحت است؟
آیا منشا این تندروی آرمان گرائی بدور از واقع بینی است؟
همه این موارد ممکن است اما به نظر میرسد مساله بااهمیت تری وجود دارد که عدم توجه بینشی به این موضوع منجر به طرح این هشدارها شده است.

❇️جریان عدالتخواهی ما دچار یک اشتباه معرفتی و فقدان یک نظام بینشی است که اولویت های نزاع جبهه ای را رعایت نمی کند.
❇️مصداقن یعنی چی؟

اینکه عدالتخواهان ما برای مبارزه با فساد، حاضر می شوند با یک جنبش سبزی متحد شوند و حتی فسادستیزی او را تکریم کنند، ریشه در همین فهم غلط دارد.

❇️اشکال کجاست؟
به تعبیر قرآنی همواره مبارزه با "طاغوت فرعونی" بر "طاغوت قارونی" ارجح است. این مهم جهت حق طلبی و عدالتخواهی ما را روشن می کند. بالاتر از فساد اقتصادی، فساد سیاسی است. فساد سیاسی است که رانت توزیع می کند. فساد سیاسی است که به فساد اقتصادی ساختار می بخشد.

با این توضیح چطور ممکن است برای مبارزه با فساد اقتصادی به جهت این مبارزه اعتنا نکنیم؟ چطور ممکن است جریان عدالتخواهی حب و بغض اش به گروه ها و جریانات را صرفا بر اساس مبارزه بخشی تنظیم کند؟
این حرف ما یعنی قبیله گرایی؟ برداشت سطحی از یک رهنمود قرآنی نداشته باشیم.
 بحث در فهم اولویت هاست؛ فهم اصلی فرعیست. هنر مبارزه و مهمتر از همه جهت گیری مبارزه است. باید محاسبه کرد نتیجه این مبارزه، در نهایت به نفع جبهه حق است یا نه؟ نفع نهایی را جبهه حق می برد یا باطل؟

❇️مهمترین اختلاف میان "فساد اقتصادی در طاغوت فرعونی" با "فساد اقتصادی در جبهه حق" اینست که در فساد فرعونی، فساد فرد مولود فساد یک جبهه است اما در جبهه حق چنین نیست. همان ماجرای تفاوت آخوند دزد با دزد آخوند است.
زود دچار مطلق انگاری نشویم. نمیخواهیم یک طرف را حق مطلق و یک طرف را باطل محض بدانیم. اصلن بحث اصولگرا و اصلاح طلب نیست؛ بحث انقلابی و ضدانقلابیست. مساله نسبی است اما همین نسبیت و طیف را باید در مبارزه مان نیز مراعات کنیم.

❇️عدم این نظام معرفتی باعث می شود که به نام عدالتخواهی و مبارزه با فساد در زمین اهل باطل بازی کنیم. چرا که مبارزه را نقطه ای می بینیم نه جبهه ای. منفک دیدن یک نقطه از یک جبهه، باعث سوتفاهمات و خطاهای تحلیلی فاحش می شود چون به "زمینه" ها و "عواقب" بی توجه است. در نهایت هر "دادزدنی" را "انقلابی گری"  و هر "سکوتی" را "عافیت اندیشی"می داند.

صبح نو
#محسن_مهدیان