آمریکا شناسی!

‍
طی 34 سال مناسبات خصمانه میان ایران و آمریکا، طرف ایرانی این مخاصمه همواره از یک فقر دانشی نسبت به ماهیت پدیده ای بنام ایالات متحده در رنج بوده.

هر چند شخصاً از مخالفان جدی بهبود مناسبات بین دو کشور هستم و رمز روئین تنی ایران را در حفظ فاصله بهداشتی و بلکه حفظ مناسبات نارفیقانه اش با واشنگتن می دانم اما صرف نظر از گرایش شخصی بعضاً مشاهده می شود در داخل کشور چه در جبهه مخالفان با آمریکا و چه در اردوی دلشدگان و شیفتگان بهبود رابطه با آمریکا عموماً کمتر کسی یافت می شود تا قبل از مهر یا کین خود به آمریکا با ماهیت این پدیده، آشنائی محتوائی داشته باشد.

این کمال غفلت است چنانچه ایالات متحده را بر اساس ویترین لیبرال دمکراسی در قالب یک «کشور» برسمیت شناخته و با چنان برآیندی با آن کین یا مهر بورزیم!

آمریکا را در مجمل ترین تعریف ممکن باید یک «بنگاه تجاری» بزرگ فهم کرد.
بنگاهی با حاکمیت دقیق مناسبات یک نهاد تجاری بین کارفرمای این موسسه با شهروندانش در مقام کارورزان این بنگاه و مهره های به گردش درآورنده چرخ دنده های این موسسه تجاری.
بنگاهی با حاکمیت مناسبات تعریف شده و تحمیل شده این موسسه تجاری بین خود با بخش های دیگر جهان در مقام حوزه فعالیت تجاری این موسسه تجاری.

بر این اساس منافع و امنیت ملی در آمریکا گریم تامین منافع تجاری این موسسه عظیم تجاری و کارفرمایان و مدیران عامل این موسسه تجاری است.
بر این مبنا دیالوگ با این موسسه تجاری منطق خاص و منحصر بفرد خود را دارد. برای یک موسسه تجاری، تامین و تحصیل و حفظ و بسط و گسترش سود و حوزه سودآوری اصلی ترین و منحصربفرد ترین هدف است. لذا منطق گفتگو از جانب هیئت مدیره این موسسه استوار بر دو گانه امتیاز دادن و امتیاز گرفتن است.
کمال بلاهت است تا برای گفتگو یا قرابت با چنین «اختاپوسی مالی» متوسل به گویش های اخلاقی یا سیاسی و یا ایدئولوژیک شد!
زبان ایشان زبان سود و منفعت مالی است. منافع ملی و ارزش های آمریکائی و دمکراسی و حقوق بشر و اصول لیبرال دمکراسی، جملگی بزک هائی برای استتار غایات و منویات تجاری این اختاپوس است.
اتهام جمهوری اسلامی نیز قبل از مواضع سیاسی یا اخلاقی یا ایدئولوژیکش، برهم زدن و برسمیت نشناختن نظم آهنین تجاری است که این غول اقتصادی تا پیش از این بر حوزه مناسبات تجاری اش با دنیا دیکته کرده بود.